Poetom Jestem!

Thausand Sunny Go dobiÂła do brzegu. Tyle razy juÂż znajdowali siĂŞ w takiej sytuacji, ze kaÂżdy wiedziaÂł, co ma robiĂŚ. Gdy jedna osoba wiÂązaÂła Âżagle inna opuszczaÂła kotwice. Przygotowanie do opuszczenia statku zajĂŞÂło niecaÂłe 15 minut.
-Oi! Chodzicie tu wszyscy- zawo³a³a Nami. Z nawigatorem nie by³o sensu siê kluci. Natychmiast za³oga zjawi³a siê na g³ównym pok³adzie.
-Nami, cos siĂŞ staÂło?- ZapytaÂł Luffy
-Poniewa¿ dobiliœmy do tej wysepki, która wskaza³ Log, musimy zejœÌ na lad.- odpowiedzialna- Tym razem na Sunny zostan¹ dwie osoby.
-Dlaczego aÂż dwie?- zdziwiÂł siĂŞ Chopper.
-Bo jakbyÂś zostaÂł ty, Usopp albo Brook umarlibyÂście ze strachu.
-Ja na pewno bym umarÂł- odparÂł Brook. Po chwili dodaÂł- PrzecieÂż ja juÂż nie Âżyje! Skull Joke!
-Czy sadzisz ze jestem tchórzem?? Nami!!- krzykn¹³ Chopper zmieniaj¹c siê w swoja bardziej ludzka formê.
-O Matko! Co to jest?- krzyknĂŞÂła pomaraĂączowowÂłosa wskazujÂąc na lad.
-Aaaaa! Zoro ratuj mnie- powiedziaÂł doktor kryjÂąc siĂŞ za jego plecami.
-O tym mĂłwiÂłam- podsumowaÂła- Wiec wracajÂąc do tego, co mĂłwiÂłam. Dwie osoby musza zostaĂŚ na statku.
-W, jaki sposĂłb bĂŞdÂą wybrane?- zainteresowaÂł siĂŞ Franky
-Bêdziemy ci¹gn¹Ì losy. Dwie osoby, które wyci¹gn¹³ najd³u¿sze patyczki zostaj¹. Eto.. Sanji-kun, dlaczego siê œlinisz?
-To bĂŞdzie dla mnie zaszczyt, jeÂśli zostanĂŞ z tobÂą na statku Nami-swan~- odpowiedziaÂł
-ÂŚlina pociekÂła ci na koszule, zboczeĂącu- powiedziaÂł z powaga Zoro.
-Cos ci siĂŞ nie podoba, Brokule?
-Tak, twoja twarz.
Po tych sÂłowach zaczĂŞli siĂŞ biĂŚ. ByÂło to normalne zjawisko. Bili siĂŞ zawsze i o wszystko.
-Zachowujcie siĂŞ jak ludzie cywilizowani! Macie natychmiast przestaĂŚ!- krzyczaÂła na nich.
-Nami, daj mi proszĂŞ te patyczki- odparÂła Robin- PozwĂłl ze ja je potrzymam. Un Flower!
Robin jako posiadaczka mocy Diabelskiego Owocu zmaterializowaÂła na pokÂładzie dodatkowa rĂŞkĂŞ.
-I juÂż- dodaÂła z uÂśmiechem- Teraz losowanie bĂŞdzie sprawiedliwe

Kiedy tamci dwaj siĂŞ bili, pozostali siĂŞgnĂŞli po losy. W rĂŞce zostaÂły tylko dwa.
-Zoro, Sanji pospieszcie siĂŞ, nie wiemy ile czasu potrzebuje Log Âżeby siĂŞ ustawiĂŚ.
Zoro schowaÂł swoje miecze, Sanji zapaliÂł papierosa.
-Tym razem ci siĂŞ upiekÂło, zieleniaku.
-KtĂłregoÂś dnia ciĂŞ zabije.
Podeszli do reszty. W tym samym momencie zÂłapali za patyczki. PociÂągnĂŞli. Gdy pÂłatki z rĂŞki Robin opadÂły okazaÂło siĂŞ, ze…
-Jakim cudem to jest jeden patyk- protestowaÂł kucharz- PrzecieÂż to niesprawiedliwe!
Oczami wyobraÂźni widziaÂł jak jego marzenie ulegÂło zniszczeniu.
-Mi tez siê to nie podoba. Ale takie jest przeznaczenie. I jak bolesne by nie by³o musimy je przyj¹Ì jak mê¿czyŸni- odpar³ samuraj.
Tak siê z³o¿y³o, ze wyci¹gnêli ten sam patyk. By³ on najd³u¿szy wiec obaj musieli zostaÌ na pok³adzie. Od jakiegoœ czasu k³ócili siê. Dokuczali sobie, przezywali, zadawali rany. Jednak, gdy ten drugi znajdowa³ siê w niebezpieczeùstwie zjawiali siê na pomoc. Wymyœlali póŸniej jak¹œ wymówkê. Ze niby znaleŸli siê tam przypadkiem lub k³ócili siê o to ze dana osoba by³a za s³aba ¿eby siê obroniÌ.
-Dobra napiszcie, co chcecie kupiĂŚ na wyspie- powiedziaÂł Luffy- Za jakieÂś trzy gĂłra cztery godziny bĂŞdziemy.
W tym czasie Nami podeszÂła do Robin.
-Oi Robin. Nie wiem jak to siĂŞ mogÂło staĂŚ. PrzecieÂż losy byÂły rozdzielone.
-Powiedzmy, ze to bêdzie dla nich kara. Nastêpnym razem nie spóŸni¹ siê na glosowanie- powiedzia³a œmiej¹c siê.

Pól godziny póŸniej wszyscy byli gotowi do wymarszu.
-Tylko nie rozwalcie statku.
-Sanji, w kuchni gotuje siĂŞ waÂżny dla mnie wywar. Zamieszaj go czasem, dobrze?
-Nie dotykajcie mojej coli.
-Zoro mo¿e byœ z³owi³ jak¹œ rybkê?
-Nie.
-Czy mogĂŞ liczyĂŚ na naostrzenie mojego miecza?
-Jasne.
-Milej zabawy, chÂłopcy.
-NiedÂługo wrĂłcimy.
I poszli zostawiaj¹c ich samych na tym wielkim statku. Zoro jak zawsze usiad³ na pok³adzie. W tej chwili czyœci³ i ostrzy³ miecz Brook'a. Sanji znikn¹³ gdzieœ w czeluœciach kuchni. Co jakiœ czas s³ychaÌ by³o krzyk mewy lub uderzenie wody o burtê.

Minê³o kilka godzin a za³oga nie wraca³a. Po zakoùczonej pracy nadszed³ czas na odpoczynek. U S³omianych Kapeluszy, ka¿dy mia³ swoje miejsce. Ka¿dy posiada³ swój ulubiony kat gdzie wszystkie zmartwienia i stres z niego uchodzi³y. Zielonow³osy spal smacznie na g³ównym pok³adzie. Jego miecze by³y oparte o œciankê. Tylko jeden z nich trzyma³ przy sobie. Ten, który dosta³ od dziewczyny, której nigdy nie pokona³ i która kocha³. Obudzi³ siê s³ysz¹c kroki. Nie otwiera³ jednak oczu. Nie czu³ takiej potrzeby. Owe kroki nale¿a³y do jednej osoby.
-Czego chcesz Brewka?- ZapytaÂł leniwie otwierajÂąc jedno oko.
-TrochĂŞ szacunku, gdy zwracasz siĂŞ do ksiĂŞcia.
-Chyba ksiĂŞcia zboczeĂącĂłw. Po cos przylazÂł?
-Chce byÂśmy na kilka minut zakopali topĂłr wojenny.- Sanji zapaliÂł papierosa. Przynosi ze sobÂą tace, na ktĂłrej stal kieliszek.
-HA! A to niby, czemu?
-PoniewaÂż- wypuÂściÂł dym- WÂłaÂśnie skoĂączyÂłem nowego drinka i ktoÂś go musi sprĂłbowaĂŚ.
-A niby, czemu to mam byĂŚ ja?- Nie lubiÂł jak siĂŞ go budziÂło. No chyba, jeÂśli chodziÂło o pobudkĂŞ do walki.
-Bo nikogo innego na statku nie ma.
PodaÂł mu kieliszek.
-Dlaczego on jest zielony?- zapyta³ podejrzliwie- To jak¹œ aluzja do koloru moich w³osów?
Delikatnie wzi¹³ naczynie i ostro¿nie pow¹cha³ zawartoœÌ.
-Jak cos mi po tym bĂŞdzie to ciĂŞ zabije- powiedziaÂł po chwili. UpiÂł trochĂŞ- A wiesz, ze dobre?
Wypij resztĂŞ.
-Na prawdĂŞ dobre.
W tym momencie przez jego ciaÂło przeszedÂł jakby dreszcz. ChÂłopak straciÂł czucie i wÂładze w rĂŞkach i nogach, nie mĂłgÂł siĂŞ ruszaĂŚ.
-Cos ty mi draniu zrobiÂł?
-Doda³em specjalny sk³adnik, który znalaz³em u Choppera- uœmiechn¹³ siê wrednie- Na opakowani pisa³o, ze za kilka godzin czucie powinno wróciÌ.
WyrzuciÂł niedopaÂłek za burtĂŞ. PochyliÂł siĂŞ nad Zoro.
-Dlaczego to zrobiÂłeÂś? To przez to glosowanie, tak? Wiesz dobrze ze nie miaÂłem na to wpÂływu.
-ZrobiÂłem to, dlatego…
Blondyn wpiÂł siĂŞ w jego usta w namiĂŞtnym pocaÂłunku. ZielonowÂłosy oderwaÂł siĂŞ od jego ust.
-Zabije ciĂŞ zboczeĂącu! Zabije!- krzyczaÂł
Kucharz poÂłoÂżyÂł mu delikatnie dÂłoĂą na policzku.
-WyglÂądasz tak sÂłodko, kiedy siĂŞ zÂłoÂścisz. Nie martw siĂŞ. ZaÂłoga nie wrĂłci jeszcze przez kilka godzin. DzwoniÂła Nami, Luffy znowu narozrabiaÂł.
PrzytuliÂł go.
-JesteÂś skazany na mnie.
-Nie dotykaj mnie pervercie. Dotknij mnie jeszcze raz a ciĂŞ zagryzĂŞ!
W tym czasie blondyn powoli zacz¹³ œci¹gaÌ mu spodnie. Stan¹³ nad nim i przyjrza³ mu siê krytycznie.
-Wiedze, ze ten lek zadziaÂłaÂł rĂłwnieÂż tutaj- zaÂśmiaÂł siĂŞ wesoÂło- Ale na to tez sÂą sposoby.
Z kieszeni wyci¹gn¹³ ma³e pude³eczko.
-Renifer mówi³, ¿eby tego nie u¿ywaÌ, kiedy jest siê m³odym- wyj¹³ jedna tabletkê uœmiechaj¹c siê wrednie.
-Nie zmusisz mnie Âżebym o zaÂżyÂł. Nie ma takiej opcji!- powiedziaÂł zaciskajÂąc usta.
-Nie byÂłbym tego taki pewien- powiedziaÂł kÂładÂąc tabletkĂŞ na czubku jĂŞzyka- Chyba znalazÂłem sposĂłb.
Mówi¹c to poca³owa³ go w usta. Stara³ siê byÌ delikatny a zarazem na tyle stanowczy by próbowaÌ rozchyliÌ jego wargi. Gdy mu siê uda³o to zrobiÌ wsun¹³ delikatnie jêzyk i umieœci³ lek w jego jamie ustnej. Trwa³ w tym poca³unku tak d³ugo a¿ obu zabrak³o powietrza. Zoro by³ zmuszony do po³kniêcia. Zarumienili siê lekko czuj¹c ciep³o w dolnych partiach cia³a. Mia³ staÌ siê ofiara gwa³tu. Wiedzia³ o tym doskonale jednak jego cia³o nie chcia³o siê poruszyÌ. Trochê bal siê tego jednak na sama myœl o zemœcie jego dusza œpiewa³a. Jako cz³owiek honorowy z godnoœci¹ czeka³ na nastêpne wydarzenia.
-Nie bĂłj siĂŞ. BĂŞdĂŞ delikatny- zaÂśmiaÂł siĂŞ blondyn, po czym poÂłoÂżyÂł mu rĂŞkĂŞ na kroczu. ChÂłopak przygryzÂł wargĂŞ tak, ze po brodzie popÂłynĂŞÂła mu stró¿ka krwi. Sanji zlizaÂł ja pospiesznie. Powoli caÂłowaÂł jego usta schodzÂąc coraz niÂżej. Na szyi zostawiÂł maÂły czerwony punkcik. UÂśmiechn¹³ siĂŞ widzÂąc swoje dzieÂło, zacz¹³ masowaĂŚ jego podbrzusze. ZielonowÂłosy zamkn¹³ oczy, nie mĂłgÂł patrzeĂŚ na swojego oprawce. PrĂłbowaÂł tez ukryĂŚ fakt, ze powoli zaczynaÂły podobaĂŚ mu siĂŞ pieszczoty. Tym czasem Brewka polizaÂł go po czubku erekcji. WidzÂąc reakcje na ten ruch zacz¹³ delikatnie poruszaĂŚ rĂŞkÂą by daĂŚ kochankowi jak najwiĂŞcej przyjemnoÂści. Co rusz zaciskaÂł i rozluÂźniaÂł palce na przyrodzeniu chÂłopaka. Po chwili do pieszczot do³¹czyÂł tez jĂŞzyk. Pocz¹³ li¿¹c go po caÂłej dÂługoÂści, przygryzajÂąc gdzieniegdzie. SÂłyszÂąc ciche jĂŞki wÂłoÂżyÂł go caÂłego do ust ssÂąc lekko. Nie spodziewaÂł siĂŞ, ze ciaÂło mĂŞÂżczyzny moÂże byĂŚ aÂż tak podniecajÂące. PoruszaÂł rytmicznie gÂłowÂą, uÂśmiechajÂąc siĂŞ przy tym bÂłogo. Zoro uchyliÂł powieki, spojrzaÂł na niego zamglonym z rozkoszy wzrokiem, milczaÂł jednak. Nie mĂłgÂł siĂŞ przyznaĂŚ, ze poczynania jednego z czÂłonkĂłw zaÂłogi tak bardzo mu siĂŞ podobajÂą. Podniecony tym zdarzeniem kucharz zacz¹³ ÂściÂągaĂŚ spodnie, w ktĂłrych zrobiÂło siĂŞ stanowczo za ciasno. WidzÂąc to zielonowÂłosemu serce zbiÂło mocniej. „Czyli teraz mnie weÂźmie" pomyÂślaÂł. Tym czasem blondyn przyÂśpieszyÂł ruchy starajÂąc siĂŞ doprowadziĂŚ go do speÂłnienia. Po niedÂługim czasie doszedÂł prosto w jego usta. Ten poÂłkn¹³ wszystko posÂłusznie, uÂśmiechajÂąc siĂŞ promiennie. PocaÂłowaÂł go. Samurajowi byÂło juÂż wszystko jedno. Czul siĂŞ dobrze, chociaÂż do tej przyjemnoÂści doprowadziÂł go inny mĂŞÂżczyzna.

-Teraz przejdziemy do sedna zanim oba leki przestanÂą dziaÂłaĂŚ- usÂłyszaÂł glos przy swoim uchu.
-Rób, co chcesz zboczeùcu- odpowiedzia³.- Zabije ciê, kiedy tylko odzyskam czucie w rêkach. Wiec w³ó¿ tam to, co masz w³o¿yÌ i radzê ci. Lepiej uciekaj.
-A, kto ci powiedziaÂł, ze chce ci cokolwiek gdziekolwiek wkÂładaĂŚ?
W powietrzu unosiÂł siĂŞ sÂłodki zapach perfum.
-JesteÂś zboczeĂącem…- nie dokoĂączyÂł swojej wypowiedzi gdyÂż poczuÂł na swoim penisie delikatny uÂścisk.
-Ten olejek kupiÂłem w Alabastrze. Jak zapewniaÂła sprzedajÂąca to dobry afrodyzjak.
-Ej.. Zaraz! Co ty chcesz zrobiĂŚ?
-Zgadnij- uœmiechn¹³ siê lubie¿nie, kieruj¹c jego mêskoœÌ ku swojej dziurce, Powoli wprowadza³ ja w siebie by z³agodziÌ ból. Gdy skoùczy³ ta czynnoœÌ poruszy³ siê lekko jêcz¹c z bólu. Mia³ uczucie, ze jest rozrywany jednak nie przestawa³.
Zoro patrzy³ na to z niedowierzanie. Ruchy ch³opaka sprawi³y, ze czuj siê cudownie jednak by³ bierny. Sanji przyœpieszy³ ruchy. W tym momencie Marimo popchn¹³ go tak by opad³ plecami o pok³ad. Opar³ jedna rêkê na jego klatce piersiowej przyciskaj¹c go do pod³o¿a. £apa³ ciê¿ko oddech.
-Jakim cudem ty siĂŞ ruszasz??
-Myœla³eœ, ze jakimiœ zió³kami mnie sparali¿ujesz?
-To znaczy…- blondyn siĂŞ zarumieniÂł- Ze ci siĂŞ podobaÂło.
ZielonowÂłosy wypluÂł cos na pokÂład.
-Twoja tabletka- mĂłwiÂąc to pocaÂłowaÂł go namiĂŞtnie w usta. Druga rĂŞkÂą zerwaÂł z niego koszule i marynarkĂŞ. PoruszyÂł siĂŞ w nim gwaÂłtownie.
-To za to, ze mnie wykorzystaÂłeÂś- wysapaÂł- A to.
ZrobiÂł mu duÂża malinkĂŞ na piersi.
-Za to, ze próbowa³eœ mnie uwieœÌ drinkiem.
Porusza³ siê w nim coraz szybciej. Nie, dlatego, ze chcia³ go ukaraÌ. Raczej, dlatego, ze widzia³ ile przyjemnoœci mu to sprawia. Ch³opak o jasnych w³osach jêcza³ rozkosznie. Zacz¹³ zaciskaÌ i rozluŸniaÌ miêsnie, by sprawiÌ temu drugiemu przyjemnoœÌ. Jedna rêk¹ Zoro z³apa³ za jego cz³onek, masuj¹c go i zaciskaj¹c na nim palce. Ich jêki by³o s³ychaÌ na ca³ym pok³adzie. Kochali siê d³ugo. Co chwile, któryœ z nich westchn¹³ g³oœniej sprawiaj¹c tym samym przyjemnoœÌ kochankowi. W koùcu doszli w krótkim, urwanym krzyku. Zmêczeni le¿eli na trawie oddychaj¹c ciê¿ko.
-I, co teraz powiesz, zboku?- ZapytaÂł wychodzÂąc z niego.
Blondyn milczaÂł zarumieniony. Nie tego siĂŞ spodziewaÂł po tym brutalnym i gwaÂłtownym czÂłowieku.
-Ubieraj siĂŞ- poleciÂł Roronoa- Za chwile tu bĂŞdÂą.
-SkÂąd.. SkÂąd wiesz?- ZapytaÂł Sanji wciÂągajÂąc spodnie.
-Bo s³ychaÌ jak kapitan siê drze. Idê do siebie, jakby mnie szukali- odpowiedzia³ zabieraj¹c ze sob¹ miecze. Podczas tej rozmowy zd¹¿y³ siê ju¿ ubraÌ. Wspina³ siê po drabince, gdy us³ysza³.
-Oi, jeÂśli chodzi o to.. No wiesz.
-To byk pierwszy i ostatni raz. SprĂłbuj znowu tej sztuczki a naprawdĂŞ ciĂŞ zabije.

Mówi¹c to wszed³ na bocianie gniazdo. Zamkn¹³ drzwi i pad³ jak d³ugi na pod³odze.
-Cholerny zboczeniec. Cholerne zio³a i cholerny drink- powiedzia³, po czym zasn¹³. Oczywiœcie, ze zio³a zadzia³a³y, ale nic nie mo¿e siê liczyÌ z jego brutalna si³¹. Z do³u dobiega³y dŸwiêki rozmów. Za³oga wróci³a na statek. Zszed³ dopiero po wo³aniu na posi³ek. Byli kochankowie nie unikali siê. K³ócili siê jak zawsze. Nigdy ju¿ nie wspominali tego wydarzenia. Nigdy ju¿ do tego nie wracali.

KONIEC